VIII-" Kłopoty to stan przejściowy zawsze, ale jestem z Tobą w nich. "

" Kłopoty to stan przejściowy zawsze, ale jestem z Tobą w nich. "

Wpatruje się w Ciebie śpiąca, Twoja twarz nie jest już taka blada, ale nadal masz podkrążone oczy. Mogę patrzeć na Ciebie godzinami, tak słodko śpiąca.

- Piotrek, idź do domu odpocznij ją przy niej posiedzę - słyszę znajomy mi głos.

 Odwracam się i w drzwiach widzę Karolinę. Najlepszą przyjaciółkę Elizy.

 - Dobrze to ją uciekam będę wieczorem.

Żegnam się z Karolina i opuszczam szpital. Zmęczenie daje o sobie znać. Wsiadam do swojego auta i kieruje się w stronę mieszkania. Akurat w radiu leci moja ulubiona piosenki, nuce sobie ją pod nosem. Droga do mieszkania mija mi zaskakująco szybko. Wchodzę do bloku i na klatce dostrzegam Ciebie siedząca na schodach. Jestem zaskoczony Twoim widokiem.

-Co Ty tutaj robisz? - pytam bez emocji.

 -Przyszłam Ciebie przeprosić, wiem że zachowałam się głupio

- Olka nie wiem co Ty odwalasz, ale nie wybaczę Ci. Za dużo ostatnio się wydarzyło. Nie możemy być już razem, powinnaś to zrozumieć. Zniknij z mojego życia, chce w końcu sobie je ułożyć, ale nie ma miejsca w nim dla Ciebie. - w Twoich oczach dostrzegam łzy, wiem że za dużo powiedziałem, ale powinnaś o tym dobrze wiedzieć.

Wybiegasz z korytarza. Słyszę jak z impetem ruszasz z pod bloku. Schodzą na dol. Za wycieraczką dostrzegam jakąś kartkę. Czytam ją dwa razy i nadal nie mogę w to uwierzyć co tam jest napisane. Chowam ją do kieszeni dresów i wchodzę na mieszkania. Robię sobie gorąca herbatę i siadam przy stole czytam ją dwa razy i nadal nie mogę w to uwierzyć co tam jest napisane "Byłam z Tobą w ciąży, ale usunęłam po co nam kolejny kłopot" Dopiero teraz zauważam jaką jesteś okropną osoba skoro dziecko nazywasz "kłopotem". Jest to bezbronna istotą, która ma prawo żyć i rozwijać się. Dałem jej życie. Mogłem być teraz już ojcem, albo wyczekiwać narodzin naszego dziecka. Tak naszego a nie tylko Twojego. Zachowałaś się jak osoba, która nie ma uczuć. Byłem zaślepiony Tobą i ta chora miłością. Co teraz mam zrobić? zadaje sobie w duchu to pytanie. Powiedzieć o wszystkim Elizie. Szczerość w związku to podstawą. Jeśli chcemy go zbudować na skalę to nie możemy mieć przed sobą żadnych tajemnic. Z zamysłu   wyrywa mnie dzwonek do drzwi. Wstaje gwałtownie z kuchennego krzesła i kieruje się w stronę korytarza. Przez judasza dostrzegam dobrze znana mi osobę. Otwieram drzwi.

 - Witam pana Nowakowskiego- od razu widać, że Igla jest w dobrym humorze.

 - No część Igla.

- Ej co jest stary, coś z Eliza.

 - Z nią wszystko dobrze.

 - Powinieneś się cieszyć, widziałem Ciebie dzisiaj i nie wyglądałeś na to aby dała Ci kosza, stary z Ciebie aż kpi miłość. - twoje słowa wywołują u mnie uśmiech na twarzy.

 Wiem ,że muszę Ci to powiedzieć, jesteś moim przyjacielem nie tylko z boiska, ale i z życia osobistego.

- Olka była w ciąży że mną i usunęła dziecko- mówię Ci to prosto z mostu.

Na twojej twarzy maluje się ogromne zdziwienie.

 - Jak to? - tylko tyle potrafisz z siebie wydusić

-Tak byłbym ojcem, a ona dziecko nazwała „kłopotem”

-Nie wiem co powiedzieć, naprawdę jest mi bardzo przykro.

Spuszczam głowę na doł. Nie chce okazać słabość w obecności Igły. Czuje jak krew buzuje w moich żyłach. Chowam twarz w dłoniach.

- Piotrek będzie dobrze, masz przy sobie nas całą Resovie a co najważniejsze Elize, która o Ciebie walczy. Pamiętaj o tym.

 Wstajesz gwałtownie z kanapy i wychodzi. Wpatruje się w drzwi. Idę pod prysznic. Ciepła woda spływa po moim ciele. Chociaż na chwilę odrywa się od myśli o Olce. Wycieram swoje ciało śnieżno białym ręcznikiem. Czuje się odprężony. Wolnym krokiem udaje się do swojej sypialni. Z impetem rzucam się na łóżko. Przykrywa się kocem i zasypiam. Budzą mnie promienie słoneczne wpadające do mojego pokoju. Chciałbym dzisiaj jeszcze trochę dłużej zostać w łóżku, ale wiem że muszę być przy Tobie właśnie w tej chwili. Wstaje z wygodnego łóżka i kieruje się do kuchni. Robię sobie kawę. Pije ją dość szybko. Przebieram się w wyjściowe ubrania i schodzę na dol. Wsiadam do auta zaparkowanego obok bloku i ruszam w stronę szpitala. Po kilkunastu minutach jestem już na szpitalnym parkingu, w oddali dostrzegam Ciebie siedząca na ławce. Nie mam ochoty w tym momencie Ciebie widzieć. Wychodzę z auta i zamykam go. Idę w stronę wejścia.

-Piotrek- słyszę Twój głos.

-Czego chcesz- pytam Ciebie szorstko.

-Przepraszam- mówisz to tak obojętnie.

 - Za co Ty mnie przeprasza, za to że nie masz uczuć, za to że jesteś cholerna egoistka. Nie chce Ciebie znać. Zniknij z mojego życia raz na zawsze.

- Piotrek wojna jeszcze się nie skończyła.

Odchodzisz ode mnie a mi w głowie nadal brzmią te słowa. Wchodzę do szpitala. Widzę Ciebie spacerująca po korytarzu. Na Twojej twarzy znów widnieje uśmiech.

-No część piękna- witam się z Tobą całusem w policzek.

- Bez takich proszę - odpychasz mnie od siebie z zadziornością.

-Eliza, możemy porozmawiać.

- Piotrek co się stało.

- Muszę Ci coś powiedzieć. Kierujemy się w stronę sali,

w której leżysz. Siadasz na łóżku a ją obok Ciebie. Chwytam Ciebie za rękę.

 - Eliza pamiętasz jak opowiadałem Ci o Olce mojej byłej. No więc zostałbym ojcem ,ale ona usunęła dziecko. Spuszczam głowę na dol. Czuje Twoja dłoń na moim podbródku.

- Piotrek bardzo mi przykro, doceniam to że mi to powiedziałeś. Pamiętaj masz mnie zawsze będę przy Tobie.

Składasz pocałunek na moich ustach. W tej chwili do sali wchodzi lekarz prowadzący Ciebie. Informuje nas, że jutro możesz już opuścić szpital. Wspólnie ustalamy z Twoimi rodzicami że zamieszkasz u mnie. Opuszczam szpital i udaje się na zakupy.

W świecie głuchym na prośby i ból
Gdzie marzenia wyrywane są ze snu
Gdzie dobro za często ustępuje złu

Witam wszystkich;) przepraszam, że tak długo ale nie miałam weny upsss kolejny raz;( No to tak kilka spraw organizacyjnych.

Po pierwsze dlaczego tak mało komentujecie. No rozumie moje opko jakoś nie porywa, ale byłabym wdzięczna jakby ktoś zostawił po sobie ślad;)

Po drugie. Jak wiadomo rozpocza się rok szkolny, więc z tego względu rozdziały będą wstawiane co niedziele chyba ze będę miała wyjazd z drużyną na ligę i nie będzie mnie w domu ;)

Po trzecie. Jestem już licealistką, kocham was wszystkich mam zajebista klase;*

Pozdrawiam kocham was;**