VI-Tam gdzie wszystko jest ukryte w sercu, które jest głębokie jak morze, spragnione miłości i zwykłego ludzkiego szczęścia.

Spokojnie, cokolwiek dziś się stanie, Kochanie..

Leżysz tak bezwładnie na chodniku w kałuży krwi. Podbiegam do Ciebie, drżącą reką sprawdzam Twój puls. Z kieszeni dresów wyciągam telefon i wybieram numer 112. Podkładam swoją dłoń pod Twoją zakrwawioną głowę.

-Elizka otwórz oczy- błagam Ciebie łamiącym głosem.

Po chwili zjawia się karetka, zabierają Ciebie do najbliższego szpitala. Szybkim krokiem udaje się do swojego auta, wsiadam do niego i z piskiem opon ruszam za karetką. Między czasie wykonuje telefon do Twoich rodziców. Po kilkunastu minutach jestem już w szpitalu.

-Przepraszam, przed chwilą przywieziono tutaj dziewczynę z wypadku, co z nią jest.-pytam się pielęgniarki spotkanej na korytarzu.

-Tak, ale w tym momencie jest operowana. Proszę cierpliwie czekać.

Odchodzę od służby medycznej i opieram się o ścianę. Spoglądam pustym wzrokiem w biały sufit, przeraża mnie szpital wszędzie widać kogoś chorego, borykającego się ze swoim życiem. Chce aby to był tylko zły sen i zaraz się obudzę a Ty będziesz siedziała obok mnie. Siadam na jednym z krzeseł, które są ułożone w rzędzie pod ścianą. Chowam twarz w dłoniach, po moich policzkach spływa słona ciecz. Musisz być silny dla niej powtarzam sobie w duchu, ale nie potrafię. Nadal przed oczami mam ten moment kiedy to cholerne auto jedzie wprost na Ciebie. Mija kolejna godzina a operacja nadal trwa. Chodzę wzdłuż korytarza i przyglądam się ludzią, którzy również czekają na wieści o swoich bliskich. W końcu operacja dobiega końca z bloku operacyjnego wychodzi lekarz. Widać, że na jego twarzy maluje się zmęczenie.

-Panie doktorze co z Elizą?

-Straciła dużo krwi, ta doba będzie decydująca.- lekarz odpowiada mi i odchodzi.

Kieruje się w stronę oiomu, Przez szybę widzę Ciebie podłączona do tych wszystkich urządzeń, leżącą na szpitalnym łóżku. Głowę masz zabandażowaną. Zakładam fartuch i za zgodą pielęgniarki wchodzę do Sali, w której Ty leżysz.

-Cześć Aniołku- chwytam Ciebie za rękę.

-Wiem, że mnie słyszysz. Proszę Ciebie o to walcz. Chciałem Ci dzisiaj to powiedzieć, ale niestety nie zdążyłem. Zakochałem się w Tobie. Zostań tutaj ze mną proszę. Nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie, jesteś dla mnie zagadką, którą próbuje rozwiązać. Ksiązką, która z każdą stroną staje się ciekawsza i nie da jej się odłożyć ma półkę. Nie pozwolę Ci odejść. Będę siedział przy Tobie dopóki nie otworzysz swoich oczu. Chce budzić się przy Tobie widzieć na Twojej buźce ten szczery uśmiech, który wywołuje u mnie ciary i iskierki w oczach. Ty jesteś moją gwiazdką na niebie, ale ktoś powiedział żeby nie nazywać gwiazd imieniami bo kiedyś spadają, ale z Tobą jest inaczej. Ty prowadzisz mnie, rozświetlasz moją drogę w mroku z Tobą nic mi nie jest straszne, żaden mur i żadna ściana największa nawet tama. Jesteś dla mnie aniołem, którego skrzydła okrywają mnie. Wystarczy byś była, nic więcej, pozwól kochać się miłość pragnie Ciebie. Pojawiłeś się tak nagle z nikąd i tak samo jak moje uczucie, ale teraz wiem, że dla Ciebie żyje marze i oddycham. Szukałem szczęścia lecz odnalazłem je w Twojej osobie, smutne zamkniętej w sobie. Lecz z każdym spotkaniem otwierającej się coraz bardziej, dającej się poznać od środka. Tam gdzie wszystko jest ukryte w sercu, które jest głębokie jak morze, spragnione miłości i zwykłego ludzkiego szczęścia.

Słyszę pukanie do szyby, odwracam się i widzę Twoich rodziców. Opuszczam sale szpitalną i wychodzę do nich.

-Dzień dobry państwu-witam się z Twoimi rodzicami.

-Jestem Piotrek znajomy Elizy.

-Witam, co z Eliza- jako pierwsza zadaje pytanie Twoja mama.

-Lekarze nie chcą mi nic powiedzieć- odpowiadam.

-Jedz do domu my przy niej teraz posiedzimy.

Zegnam się z twoja rodzina i dochodzę. Kieruje się w stronę swojego auta. Wsiadam do niego i ruszam do swojego mieszkania. Wchodze do pustego ciemnego mieszkania, nie mam ochoty zapalać światła. Siadam na kremowej sofie, kiedy Tylko zamkne oczy widzę Twoją twarz. Swoje kroki kieruje do łazienki biorę prysznic, ciepła woda spływa po moim ciele zmywa brudy i trudy dzisiejszego dnia. Idę do swojej sypialni, kładę się na łóżku. Próbuje zasnąć, ale nie wychodzi mi to przewracam się z boku na bok w celu znalezienia snu. W końcu przychodzi, ale nie na długo. Spoglądam na zegarek dochodzi 6 rano. Wstaje z łóżka, robie poranną toaletę i udaje się do Ciebie do szpitala. W końcu jestem w szpitalu, kieruję się w stronę oddziału na którym leżałaś. Widzę Twoje łóżko, ale Ciebie na nim nie ma. Opieram się o ścianę krew płynie znacznie szybciej w moich żyłach to nie może być prawda. Jeszcze raz spoglądam tam i łóżko nadal jest puste a te wszystkie sprzęty odłączone. To nie może być prawda powtarzam sobie kolejny raz….

Ostatni oddech mój, Ty zawsze przy mnie stój,

Otrzyj z twarzy łzy, ja i Ty to krew z krwi,

JEST KOLEJNY. Kochani dziękuje wam za wszystko. Ten rozdział mi nie wyszedł,wiec nie zdzwie się jak bd 0 komentarzy. Trzymajcie się.